شستی اعلام حریق از یک میکرو سوئیچ تشکیل شده است و یکی از اجزای سیستم اعلام حریق است.
که با فشار دادن شستی می توان دیگران را از ایجاد حریق در محیط مطلع کرد.
البته در شرایط عادی، غیر فعال بوده و فعال سازی آن به صورت دستی انجام می شود.
در سیستمهای دستی، شستی اعلام حریق، تنها منبع تشخیص حریق است. در واقع کار تشخیص حریق در اینگونه سیستمها فقط به انسان سپرده شدهاست و در مکانهایی که انسان حضور ندارد، کاربردی ندارند.
بر خلاف اینگونه سیستمها، سیستمهای اعلان حریق خودکار، وابستگی کمتری به تشخیص انسان دارند. سیستمهای خودکار، به دو گروه آدرسپذیر، و غیر آدرسپذیر تفکیک میشوند.
در سیستم آدرسپذیر، علاوه بر اعلان حریق، محل دقیق وقوع آن نیز مشخص میشود.
در سیستمهای متعارف چندین حسگر که یک منطقه از ساختمان را پوشش میدهند در قالب یک مدار به هم پیوسته و به تابلو کنترل مرکزی وصل میشوند پس هر مدار نمایندهٔ یک منطقه است.