اعلان حریق یا اعلام حریق، عبارتی است که در شرایط بروز حریق در یک محیط، به منظور هشدار دادن و آگاه ساختن افراد حاضر، استفاده می‌شود. این اعلان به صورت رسمی و فوری صورت می‌گیرد تا همه افراد در محل حریق، فرصت داشته باشند برای خروج به سرعت و ایمنی.
اعلان حریق معمولاً شامل موارد زیر است:
1. اعلام برخورداری از حریق: در این بخش، اعلام می‌شود که حریق در محلی اتفاق افتاده است و تمامی اشخاص باید از وجود آتش خبردار شوند.
2. محل حریق: در این قسمت، مکان دقیق حریق اعلام می‌شود تا افراد بتوانند به سرعت از آن منطقه جدا شده و به سمت خروج پیش بروند.
3. راه‌های خروج: اطلاعاتی در مورد راه‌های خروج از ساختمان یا منطقه حاوی حریق در اعلان قرار داده می‌شود. افراد به صورت واضح مطلع می‌شوند که از کدام راه‌ها برای فرار استفاده کنند.
4. رفتارهای ایمنی: در قسمتی دیگر از اعلان حریق، رفتارهای ایمنی اعلام می‌شوند. این شامل استفاده از آتش‌نشانی اطراف، عدم استفاده از آسانسور در صورت حریق و ناهمکاری با دیگر افراد در خروج است.
5. توصیه‌های فردی: این بخش شامل توصیه‌ها و راهنمایی‌هایی است که به صورت خاص برای هر فرد در محل حریق اعلام می‌شود. به طور مثال، اگر فرد در یک اتاق بسته گیر کرده است، به او توصیه می‌شود تا زیر در را پوشانده و منتظر کمک باشد.
اعلان حریق با استفاده از انواع سیستم‌های هشداردهنده و اعلان‌دهنده مانند زنگ، آژیر، بلندگو و تابلوهای نوری انجام می‌شود. در صورت شنیدن اعلان حریق، باید فوراً توصیه‌ها را دنبال کرده و به سمت خروج پیش بروید.