صندوق فروشگاهی شامل یک کلید دارای برچسب “NS” است، که مخفف «فروش نداریم» است، و کشو را باز می‌کند، رسید را با عبارت «فروش نداریم» چاپ می‌کند و آن را در دفتر که بازمانده بود ثبت می‌کند. برخی دیگر از صندوق فروشگاهی نیاز به یک رمز عبور عددی یا کلید فیزیکی دارند تا هنگامی که بخواهیم در دخل پول را باز کنیم مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین در برخی از حوزه‌های قضایی قانون از مشتریان می‌خواهد تا رسید را وصول نمایند و آن را حداقل برای یک مدت کوتاهی پس از خروج از مغازه پیش خود نگه دارند، تا بتوان دوباره بررسی نمود که فروشگاه فروش را ثبت می‌کند، به طوری که نتواند از مالیات فروش طفره برود.
صندوق فروشگاهی اغلب به ترازو، اسکنر بارکد، پیشخوان وبه پایانه‌های کارت بدهی یا کارت اعتباری متصل است. به طور فزاینده ایی، صندوق‌های فروشگاهی اختصاصی جایگزین کامپیوترهای چندکاره دارای نرم‌افزار (به انگلیسی: POS) می‌شوند. صندوق فروشگاهی از کاراکترهای بیت مپ استفاده می‌کند.
امروزه، اسکن بارکد (معمولاً EAN یا کد محصول جهانی (UPC)) برای هر آیتم، قیمت یک پایگاه داده را بازیابی می‌کند، و به محاسبه کسر اقلام در فروش (و یا، در اصطلاحات خرده فروشی بریتانیا، “پیشنهاد ویژه”، “فروش بیش از یک محصول” و یا “BOGOF”)، محاسبه مالیات بر فروش یا مالیات بر ارزش افزوده، محاسبه نرخ دیفرانسیل برای مشتریان مرجح، عملی کردن موجودی، زمان و تاریخ تمبر معامله، ثبت معامله در جزئیات هر یک از آیتم‌های خریداری شده، ثبت روش پرداخت، نگه داشتن مبلغ کل برای هر محصول و یا نوع محصول به فروش رفته و همچنین کل فروش برای دوره‌های مشخص شده، و نیز انجام کارهای دیگرمی پردازد. این پایانه‌های (به انگلیسی: POS) اغلب نیز صندوقدار را در هنگام وصول کردن شناسایی می‌کنند و اطلاعات و یا پیشنهادهای اضافی را انتقال می‌دهند.
در حال حاضر، صندوق‌های فروشگاهی بسیاری مانند کامپیوترهای فردی عمل می‌کنند. آنها ممکن است مبتنی بر (به انگلیسی: DOS)، ویندوز یا یونیکس باشند. بسیاری از آنها دارای صفحه نمایش لمسی هستند. آنها ممکن است به شبکه‌های (به انگلیسی: POS) محاسبه شده با استفاده از هر نوع پروتکل متصل باشند. این سیستم‌ها ممکن است از راه دور به منظور دستیابی به رکوردها یا عیب یابی بکار بروند.